Vandaag stond een rustig ritje op de planning: van St. Louis naar Dakar. Wij hadden met een aantal mede-challengers afgesproken dat wij samen zouden op rijden. Patrick en Mies uit Haps: hun dynamo is defect. En team SOS uit Belgie, zij hebben geen reservebanden meer omdat zij afgelopen week op het strand 2 banden kapot gereden hebben. Toen bleek dat de banden van onze Terracan op hun Ford paste, dus hebben wij ze vooruit geholpen. Ze hebben wel andere banden in Mauritanië gekocht, maar dit was rommel.
Wij zijn om 9 uur vertrokken en rond 3 uur waren wij bij Lac Rose, de voormalige finishplaats van de Dakarrally. Hier was het nog wel even zoeken naar een slaapplaats want het geplande hotel zat vol. Maar gelukkig zijn wij goed terecht gekomen in een hotel strak aan het meer. Na een biertje en gegeten te hebben lagen de meesten rond half 9 te slapen. Het is een vermoeiende trip geweest waarbij wij vandaag (dinsdag) kunnen genieten van onze eerste rustdag. Beetje chillen bij het zwembad, auto’s controleren en opmaken voor de rit naar Banjul van morgen. Wij zullen morgenvroeg om 6 uur vertrekken, zodat wij rond een uur of 2 met de ferry de oversteek van de Gambiarivier kunnen maken. Daarna de inhuldiging in Banjul.
Wij zijn dan 20 dagen onderweg geweest om de 7000 km te maken. In het begin dachten wij nog: dit gaan wij even doen, maar het heeft toch meer van ons en onze voertuigen gevergd dan wij dat vooraf ingeschat hebben. Ik heb de uren niet geteld dat wij echt onderweg geweest zijn, maar dit zijn er veel. Er zijn dagen bij geweest dat wij in de woestijn geen 20 km per uur afgelegd hebben en wij hebben de nodige tijd onderweg staan wachten bij grensposten, auto’s met panne e.d.. Maar het was zeker de moeite waard.
Omdat hier de internetverbinding ook erg mager is zullen jullie nog even moeten wachten op foto’s, maar in Banjul wordt dit ongetwijfeld geregeld. Daarnaast zullen wij nog verslag doen van de inhuldiging in Banjul en de bezoek van ons project, de vrouwentuin van Aljamdu, dat voor zondag gepland is.
hoi team x ik lees dat jullie niet naar njawarra gaan , dat is jammer .wij hebben het daar , erg naar onze zin gehad . in de middel of nowear . maar de inhaal in banjul is ook geweldig . wat de zwaarte van de rit betreft .dat heb ik je toch al laten zien in mijn reis verslag op dvd , maar zo als ik toen al zij . je kunt het bijna niet allemaal vertellen . je moet dat zelf mee maken , om te kunnen bevatten wat je op zoo n rit allemaal mee maakt . maar jullie zijn nu al een heel eind op weg naar jullie eind bestemming . de in haal in banjul is ook heel speciaal . maar dat krijgen jullie nog . tot slot om dat jullie de rit nu rijden. is het voor mij of ik de rit nog een keer dunnetjes over doe . zo als jullie nu ook ervaren . als je de rit in zijn geheel op de motor rijd heb je geen tijd om rond te gapen veel te gevaarlijk ; gr maarten
Hallo Bert ,
Wij zijn gisteren bij Karin geweest, en ik dacht vanmorgen laat ik eens kijken wat Bert voor avonturen beleefd, na die spannende verhalen van Karin. Wat een geweldig initiatief, en tevens een groot avontuur, wat jullie allemaal beleven. Maar straks kijken jullie terug op een geslaagde reis en denk je nog met plezier terug aan deze tijd. Ik heb jullie fotos bekeken, een gedeelte van deze woestijn hebben wij ook gezien tijdens onze Marokko reis maar dan eerst in een bus met airco, toen we te voet de woestijn introkken om de zonsondergang te zien kregen we een hevige zandstorm, maar dat was ook een bijzondere ervaring, dan heb je het zand overal zitten waar je het niet wil. Helaas hebben ze in de woestijn geen jacuzzi, wij zullen vanavond aan je denken als we daar in zitten, met een goed glas wijn. Gemeen he’. Nog gefeliciteerd met je verjaardag. Wij hopen dat de rest van de reis goed verloopt, geniet ervan en kom gezond weer thuis. Ik zal zeker de rest van de verhalen nog lezen, dan krijg ik misschien weer inspiratie voor een volgende spannende reis. Veel groetjes uit Limburg. Mia en Peter.
Ik heb alles met belangstelling gevolgt en ik hoop voor jullie dat de laatste loodjes niet het zwaarst wegen veel succes nog komt vast goed groetjes Theo en Tineke