Dinsdag/woensdag: De Eindstreep.

Dinsdag was onze eerste rustdag na 17 dagen onderweg geweest te zijn. Het was een echte rustdag, een ieder was er aan toe, de hele dag een beetje liggen lamballen aan het zwembad. Niemand had nog echt fut om iets te ondernemen en de eerste indrukken van deze trip werden geëvalueerd. Het heeft toch meer energie gevergd dan wij zelf vooraf hadden ingeschat. De combinatie van: 17 dagen vroeg op, de nodige kilometers maken, het wachten, bijna altijd in de donker pas bij de rustplaats en de hitte hebben hun tol gevergd. Onze conclusie is: het is zeker de moeite waard en de echte beloning komt pas als wij in Banjul zijn. Zeker als wij een substantiële bijdrage kunnen leveren aan het door ons uitgekozen project.

De vraag is ook al enkele keren gesteld: zou jij dit nog een keer willen doen. Door de meesten wordt deze vraag met ja beantwoord, met direct daarop volgend de reactie: maar wel anders. Ander materieel bijvoorbeeld, dat beter bestand is tegen het zand. Ruim 3 weken weg is dat niet wat veel van het goede.

Een andere conclusie va ons team was dat wij sinds dat wij pech hebben gehad met de aanhanger en daarna de motor, dat wij eigenlijk constant achter de feiten aangelopen hebben. De eerste week had zoveel energie gevergd dat je dat niet meer kunt compenseren in de laatste 2 weken.

Maar voor iedereen was deze trip een bijzondere ervaring: samen nieuwe indrukken opdoen, elkaar helpen en ondersteunen, iets meekrijgen van andere landen en culturen en dus je blik op de wereld verbreden.

Na deze rustdag, dus op woensdag, hadden wij nog een rit te gaan van 280 km. Een makkie zou je denken, maar de werkelijkheid is hier toch anders. ’s-Morgens om 6 uur vertrokken wij in konvooi bij Lac Rose bij Dakar om op te rijden naar de grens van Senegal en Gambia. Afgelopen weken hebben wij het nodige zand gehad, maar de weg van Lac Rose naar Gambia slaat alles. Een asfaltweg met gaten van wel 20/30 cm diep in het wegdek, levensgevaarlijk. Gelukkig reden wij bij daglicht.

Over de ruim 200 km naar de grens van Gambia hebben wij ongeveer 8 uur gereden, dus rond 2 uur stonden wij aan de grens. Hier de controle van paspoorten en andere formaliteiten afwikkelen, zoals verzekering van de auto’s. Binnen een uur waren wij over de grens, een record. Van de grens naar de ferry over de Gambiarivier. Een bak oud ijzer waar een 20/25 auto’s op kunnen en een aantal passagiers. Er was maar 1 ferry in de vaart, de overige 3 lagen om onduidelijke redenen aan de kant. Hierdoor was er een lange wachtrij en er waren zelfs Gambianen die al 2 dagen stonden te wachten om de oversteek te maken. Wij hadden voorrang, maar uiteindelijk is besloten om de groep in tweeën te splitsen, zodat een aantal mensen die al lange tijd stonden te wachten toch de oversteek konden maken.

Het gevolg hiervan was dat wij in 2 groepen bij Lemon Creek aankwamen, jammer maar helaas. Wij zaten bij de eerste groep en waren rond 6 uur bij het hotel, waar de nodige familieleden en vrienden van diverse deelnemers stonden te wachten.  Wij hadden niet verwacht dat er zoveel mensen over zouden komen om challengers te verwelkomen. Dit was een indrukwekkend moment, wij hadden er 2,5 week opzitten met een groep van ongeveer 50 man, in leuke en minder leuke momenten. En dan merk je maar weer dat in een team cq groep van alles kan, als het doel maar duidelijk is en door iedereen onderschreven wordt.

Natuurlijk was het na het behalen van de eindstreep en deze ontvangst, tijd voor een duik in het zwembad, een biertje en eten. De andere deelnemers kwamen helaas pas een kleine 4 uur later binnen, deze hebben wij natuurlijk ook op passende wijze ontvangen.

Nu ik dit zit te schrijven is een vertegenwoordiging van het dorpje Aljamdu aangeschoven om ons welkom te heten. Wij zijn afspraken aan het maken om zaterdag naar Aljamdu te gaan, daar te overnachten en zondag weer terug naar ons hotel. Niet met de ferry, maar met een van de vissersbootjes de oversteek te maken, zal ook weer een nieuwe ervaring zijn. Van deze trip zullen wij nog een verslag maken.

Na dit eerste contact staat er dadelijk een officiële ontvangst op het programma, waar televisie, pers e.d. aanwezig zijn.

Natuurlijk willen wij vanaf deze plaats ook alle sponsoren en donateurs, mede namens de vertegenwoordigers van Aljamdu, bedanken voor hun financiële bijdrage. In het laatste verslag zal ik nog terugkomen op de besteding van de financiële middelen en hoe ze terecht gekomen zijn.

Team X